ΣΤΕΝΕΥΟΥΝ ΤΑ ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ…

 Πόσα ακόμα σημάδια χρειαζόμαστε για να πιστέψουμε ότι βρισκόμαστε εν μέσω μιας επίθεσης. Με μια έντονη καπιταλιστική αναδιάρθρωση εις το όνομα της κρίσης, στην αγωνιώδη προσπάθεια του κεφαλαίου να ξεπεράσει τα αδιέξοδα που έχει το ίδιο δημιουργήσει και να αποκαταστήσει την κερδοφορία του. Ενσαρκώνεται οικονομικά με μια συνεχή επίθεση στην κοινωνία με τη μορφή μνημονίων, νόμων και νέων μέτρων που οξύνουν τις κοινωνικές διαφορές και την καταπίεση. Πλέον γίνονται ακόμη πιο εμφανείς οι περιφράξεις σε υγεία, παιδεία, κοινωνικά αγαθά και κεκτημένα αγώνων.

Όμως, απέναντι σε αυτή την επίθεση όλο και περισσότερα κοινωνικά κομμάτια οργανώνονται και αντιστέκονται αντιλαμβανόμενοι ότι αυτές οι συνθήκες οδηγούν στην περαιτέρω υποτίμηση των ζωών τους. Δημιουργούν δομές και διαδικασίες αγώνα για να αντισταθούν σε αυτές τις επιθέσεις. Εδώ έρχεται και παρεμβαίνει το κράτος (με τη βοήθεια του παρακράτους) να καταστείλει κάθε μορφή αντίστασης. Επιθέσεις σε πορείες, συγκεντρώσεις, ελεύθερους κοινωνικούς χώρους με τη ¨θεαματική¨ συμβολή των κατασταλτικών μηχανισμών(αστυνομία και μμε ) είναι λίγο-πολύ γνωστά σε όλους. Αυτό που ίσως ξαφνιάζει είναι η φανερή πλέον συνεργασία κράτους-παρακράτους για την καλλιέργεια του φόβου, όξυνση των κοινωνικών διαχωρισμών και την περεταίρω καταστολή μορφών και εστιών αντίστασης.

Αποκορύφωμα της συνεργασίας αυτής είναι η νεοναζιστική εταιρία δολοφόνων χρυσή αυγή. Η παρουσία της οποίας είναι απαραίτητη για το κράτος καθώς καλλιεργεί το μίσος και τον αποπροσανατολισμό  της κοινής γνώμης. Προσπαθεί να στρέψει την οργή των καταπιεσμένων  σε εξιλαστήρια θύματα π.χ. μετανάστες, ομοφυλόφιλους ενισχύοντας και υποκαθιστώντας  τον κατασταλτικό ρόλο του συστήματος. Το ¨αξιοσημείωτο¨ έργο που έχει επιδείξει;;; Δολοφονικές επιθέσεις (μαχαιρώματα και πογκρόμ σε  μετανάστες, ξυλοδαρμούς σε όποιον δεν  τους γεμίζει το μάτι, εμπρησμούς-καταστροφές σε κοινωνικούς χώρους) ενώ ταυτόχρονα υπερασπίζεται το ίδιο σύστημα που διατυμπανίζει ότι εχθρεύεται. Και καθώς το ζήτημα είναι ταξικό και όχι εθνικό, οφείλει και ο αγώνας των καταπιεσμένων να είναι κοινός όπως κοινή είναι και σε αυτούς η επίθεση, ανεξάρτητα από χρώμα, εθνικότητες, πολιτισμικές και  κάθε τύπου διαφορές.

 

Τις τελευταίες εβδομάδες παρατηρήσαμε όλοι ότι “ κάτι βρωμάει στο Α.Π.Θ’’. Είναι τα σκουπίδια στους διαδρόμους και τα αμφιθέατρα, οι χαλασμένες τουαλέτες και τα μαυρισμένα πατώματα(?!?). Η κορυφή ενός πραγματικά βρώμικου παγόβουνου-αυτό των εργολαβιών.

 

 Τον τελευταίο μήνα οι εργαζόμενοι του Α.Π.Θ. που υπόκεινται σε εργολαβικό καθεστώς εργασίας (εργαζόμενοι στον τομέα καθαριότητας , φύλαξης και τεχνικής συντήρησης ) δεδομένου ότι κάποιοι από αυτούς είναι απλήρωτοι τους τελευταίους μήνες , έχουν ξεκινήσει έναν αγώνα για την αποπληρωμή των δεδουλευμένων και όχι μόνο. Με καθημερινή απεργία και παράλληλη κατάληψη στο χώρο της πρυτανείας αγωνίζονται ενάντια σε μια μορφή εργασίας που βασίζεται στη μη μονιμότητα της εργασίας κάτι που καθιστά την επισφάλεια καθεστώς και τη μόνιμη εργασία από αυτονόητο, κατοχυρωμένο δικαίωμα, ουτοπία. Η κινητοποίηση αυτή στόχο έχει την οργάνωση του αγώνα τους, αλλά και να μπλοκαριστούν  οι ακαδημαϊκές, αλλά και διοικητικές δραστηριότητες. Ο αγώνας των απλήρωτων εργαζομένων του πανεπιστημίου είναι δίκαιος και αναγκαίος και γι’ αυτό θα πρέπει να σταθούμε αλληλέγγυοι σε αυτόν όχι μόνο χωρίς να τον εμποδίζουμε μαζεύοντας μόνοι μας τα σκουπίδια αλλά συμμετέχοντας ενεργά στις διαδικασίες αυτού.             

         Μέσα σε ένα πανεπιστήμιο στο οποίο ανενόχλητοι εργολάβοι  εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου και των αφεντικών, όντας και οι ίδιοι (σε μεγαλύτερο ή μικρότερο ποσοστό) μέρος της εκμεταλλεύτριας τάξης, η οποία βλέπει με καλό μάτι την εξαθλίωση της εργατικής τάξης μέσω της ανεργίας, δεν θα καθίσουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Το Α.Π.Θ μπορεί και πρέπει να λειτουργήσει χωρίς εργολάβους. Σκουπίδια δεν είναι μόνο τα αντικείμενα στους διαδρόμους που ίσως χαλάνε την αισθητική μας αλλά και όλοι εκείνοι που σκοπός τους είναι η εκμετάλλευση και η υποδούλωση μας. Στις συνθήκες τις κρίσης όπου κράτος και αφεντικά επιτίθενται στους οικονομικά ασθενέστερους με όλους τους τρόπους , η σύνδεσή μας ως φοιτητές με τον αγώνα των εργαζομένων είναι αυτονόητη. Διότι, στην ίδια ακριβώς λογική με τις περικοπές που βιώνουν οι εργαζόμενοι (δεδουλευμένα , συμβάσεις , ασφάλιση) είναι κι αυτές που εμείς βιώνουμε (περικοπή συγγραμμάτων , δίδακτρα που ζητείται να επιβληθούν , περικοπές στη σίτιση και στέγαση).

 

          Αφού λοιπόν η υποβάθμιση των ζωών μας είναι κοινή συνεπώς κοινός είναι κι ο αγώνας μας. Η αντίστοιχη επίθεση τόσο στους φοιτητές όσο και στο δημόσιο χαρακτήρα του πανεπιστημίου είναι η εφαρμογή του νόμου – πλαίσιο. Ο νέος νόμος-πλαίσιο δεν είναι τίποτε άλλο παρά η νομική αποτύπωση μιας χρόνια τώρα μεθοδευόμενης κίνησης του καπιταλισμού προκειμένου να αναμορφώσει το παλιό πανεπιστήμιο σε ένα νέο που θα ανταποκρίνεται στις καινούριες  ανάγκες του.  Πιο συγκεκριμένα, το πανεπιστήμιο ως φορέας παραγωγής των μελλοντικών εργαζομένων καλείται πια να επιτελέσει την λειτουργία του με λιγότερα κρατικά έξοδα ενώ συγχρόνως εμείς, βγαίνοντας στην εντατικοποιημένη αγορά εργασίας, υποχρεούμαστε να έχουμε πειθαρχηθεί πλήρως σε τέτοιους ρυθμούς. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι το πανεπιστήμιο είναι με την πλάτη στον τοίχο για το αν θα μείνει ανοιχτό από την εφαρμογή του νόμου. Αρχίζει από το διοικητικό σκέλος με τα συμβούλια διοίκησης (που έχουν οριστεί στις 24/10/2012) όπου εταιρείες και manager θα μπορούν να κάνουν μαγαζάκι τους την εκπαίδευσή μας. Επεκτείνεται στο συνεχώς αυξανόμενο κόστος φοίτησης που μετατρέπει την εκπαίδευση σε επιλεκτικό προνόμιο για λίγους και εκλεκτούς. Το δωρεάν σύγγραμμα είναι ήδη παρελθόν, ιδιωτικές εταιρείες είναι υπεύθυνες για την έκδοση του πάσο ενώ τα τελευταία χρόνια η λέσχη είναι σε αβεβαιότητα. Το μόνο που μένει να γίνει είναι να πληρώνουμε τις λαβίδες και τις πιπέτες για τα εργαστήρια, ενώ προ των πυλών είναι και η φορολόγησης του πτυχίου  ως εισοδηματικό κριτήριο (εδώ γελάμε).

         Μέσα στη γενικότερη ιδέα του νόμου, όπου πολλά πτυχία θα περισσεύουν και οι θέσεις εργασίας θα μειώνονται, δε θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστος ο μικρόκοσμος της σχολής μας. Πρόσφατα πληροφορηθήκαμε για την αναδιάρθρωση της εξεταστικής. Πιο συγκεκριμένα, ανακοινώθηκε ότι για τους επί πτυχίω φοιτητές θα ισχύει ότι και για αυτούς σε μικρότερα έτη (δηλ. στην εξεταστική του Ιανουαρίου θα δίνονται μόνο μαθήματα του χειμερινού εξαμήνου και αντίστοιχα στην εξεταστική του Ιουνίου θα δίνονται μόνο μαθήματα του εαρινού). Αυτό καθιστά ακόμη πιο δύσκολη την ολοκλήρωση των σπουδών και δεν είναι μία ξεκομμένη απόφαση αλλά εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο. Εάν θέλουμε να έχουμε μία καλύτερη τύχη σε αυτή τη σχολή αλλά και να δούμε τα μετέπειτα όνειρά μας να υλοποιούνται δεν έχουμε παρά να αντισταθούμε στην απόφαση για την εξεταστική αλλά και στη συνολικότερη εφαρμογή του νόμου.

Ο χρόνος είναι τώρα και ο τόπος είναι εδώ                                                       

Αυτόνομο σχήμα Βιολογικού

Σταθερή συνέλευση σχήματος κάθε Τετάρτη στις 16.00 στο Στέκι στο Βιολογικό

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *