Τις τελευταίες εβδομάδες, το κράτος εξαπολύει ολομέτωπη επίθεση στον κοινωνικό ιστό της χώρας και σε κάθε έκφανση της καθημερινής ζωής. Μέσα στο πλαίσιο αυτό και σε συνδυασμό με την έντονη καταστολή προς οποιαδήποτε ‘’εστία ανομίας’’, στις 20-12-12 ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις εισβάλλουν στην ιστορική κατάληψη Villa Amalias και την εκκενώνουν. Στις 28-12-12 κάνουν έφοδο στον πανεπιστημιακό χώρο της ΑΣΟΕΕ, μπαίνουν στα πολιτικά στέκια και κατάσχουν το σύνολο του εξοπλισμού του αυτοοργανωμένου ραδιοφωνικού σταθμού 98FM που στεγαζόταν στο κτήριο. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, στις 9-1-13 μετά την ανακατάληψη της Villa Amalias από συντρόφους/ισσες πραγματοποιείται εκ νέου επέμβαση της ΕΛ.ΑΣ. , και των ΕΚΑΜ αυτή την φορά, στην κατάληψη με χρήση χημικών, την εκκενώνουν ξανά, συλλαμβάνουν 93 ατόμα που βρίσκονταν μέσα και προσάγουν τους αλληλέγγους που είχαν προβεί σε κατάληψη των γραφείων της ΔΗΜΑΡ . Την ίδια μέρα το μεσημέρι εκκενώνουν και την κατάληψη Σκαραμαγκά και συλλαμβάνουν 8 άτομα.Ακολουθούν τις επόμενες μέρες η άγρια δολοφονία του 26χρονου Σαχτζάτ Λουκμάν , πακιστανού εργάτη, τα ξημερώματα της Πέμπτης 17/1 στην γειτονιά των Πετραλώνων από δύο χρυσαυγίτες τον 29χρονο Χρήστο Στεργιόπουλο και τον 25χρονο Διονύση Λιακόπουλο, η επίταξη της απεργίας των εργαζομένων στο Μετρό στην Αθήνα και η επέμβαση των ΜΑΤ στο αμαξοστάσιο στα Σεπόλια στις 25/1, η δολοφονία του 38χρονου Babakar Ndiaye από τη Σενεγάλη, στη 1/2 που έπεσε από ύψος 7 μέτρων στις γραμμές του τρένου στον σταθμό του ΗΣΑΠ στο Θησείο για να γλιτώσει από την καταδίωξη της δημοτικής αστυνομίας σε μετανάστες μικροπωλητές…. Και ο κατάλογος δεν τελειώνει εδώ… Έχουν προηγηθεί η εκκένωση της κατάληψης Δέλτα και της κατάληψης ‘’Αφροδίτης 8 ‘’ στη Βέροια, οι αστυνομικές επιχειρήσεις κατά των διαδηλωτών στις Σκουριές Χαλκιδικής, ο εμπρησμός του κοινωνικού χώρου Xanadu στην Ξάνθη, εισβολή στο πανεπιστημιακό άσυλο του ΑΠΘ στις 17/11 και οι συλλήψεις φοιτητών-αλληλέγγυων στους απεργούς εργολαβικούς του Α.Π.Θ., η παρέμβαση, μετά από εισαγγελική εντολή, των ΜΑΤ και η σύλληψη των απεργών εργολαβικών μέσα από τον χώρο του ασύλου στις 30/11…
Ποιοι όμως είναι οι λόγοι για αυτήν την κατασταλτική επίθεση σε κοινωνικούς αγώνες, υποτιμημένα κομμάτια της κοινωνίας, καταλήψεις και πολιτικά στέκια ; Δεν είναι δύσκολο να τους αντιληφθεί κανείς αν δει ποια είναι η στάση του κράτους και της αστυνομίας απέναντι στους διαδηλωτές στον δρόμο, σε όσους/ες αντιστέκονται στην υποτίμηση των ζωών τους, στους εκμεταλλευόμενους αλλά και στους εκμεταλλευτές τους(μαντέψτε ποιοι από τους δύο την βγάζουν λάδι) …
Το κράτος, στην παρούσα συγκυρία, δεν επιλέγει να χτυπήσει με τόση ένταση και μένος μόνο τα υποτιμημένα κομμάτια της κοινωνίας που αγωνίζονται αλλά και σημεία αντίστασης και κυκλοφορία ιδεών πολιτικών χώρων με σκοπό μόνο τον αποπροσανατολισμό του κόσμου από τα οικονομικά και πολιτικά σκάνδαλα (βλ. λίστα Λαγκάρντ) και την εφαρμογή των νέων δυσμενών μέτρων… Η φαντασμαγορική επίδειξη δύναμης από την ΕΛ.ΑΣ. και η αδιαλλαξία της κυβέρνησης στοχεύουν και αλλού. Οι χώροι που καταστάλθηκαν, αποτελούσαν όχι μόνο σημαντικό ανάχωμα στην αυξανόμενη επιθετικότητα των φασιστών αλλά προωθούσαν και κοινωνικές σχέσεις και δομές που τροφοδοτούν το ανταγωνιστικό κίνημα και μάχονται για την ελευθερία του καθενός και την ισότητα όλων. Οι κοινωνικοί αγώνες που καταστάλθηκαν και αυτοί που υποσκάπτονται συνεχώς, αποτελούν την ανάγκη του κόσμου να αντιδράσει και να αντισταθεί, όχι για να μπορεί να επιβιώνει αλλά για να μπορεί να ζήσει όπως αυτός θα ορίσει. Η παθητικότητα και η συγκάλυψη από τα μμε για τους ανθρώπους που χάθηκαν αλλά και αυτούς που καθημερινά δέχονται επιθέσεις στο όνομα μιας πλαστής διαφορετικότητας καταδεικνύουν την ρατσιστική βία στο μεγαλείο της. Για μας τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Οι κινήσεις αυτές αποτελούν κεντρική επιλογή του κράτους και των αφεντικών ώστε να στοχοποιήθουν όσοι και όσες υποτιμούνται,αγωνίζονται, συλλογικοποιούνται, αρθρώνουν λόγο και δρουν ενάντια στην καταπίεση και στην εκμετάλλευση που βιώνουν, προσπαθώντας να καλύψουν τις ανάγκες τους και να ζήσουν όπως αυτοί και αυτές επιθυμούν.
Τι είναι τελικά ανομία;
Η λέξη αυτή αντηχεί στα αυτιά όλων μας τους τελευταίους 2 μήνες….Ποιοι είναι λοιπόν οι άνομοι; Αυτοί που ζουν υπό το καθεστώς εκμετάλλευσης από τα αφεντικά τους και καθημερινά τρομοκρατούνται με απολύσεις και μειώσεις μισθών ή όσοι πλουτίζουν ξεζουμίζοντας την ζωή άλλων; Όσοι είναι άστεγοι και πεθαίνουν από την ανέχεια και το κρύο ή όσοι ζουν στις παράνομες βίλλες τους; Οι μετανάστες που υποτιμούνται συνεχώς από τα αφεντικά για ένα κομμάτι ψωμί ή οι φασίστες που εξαπολύουν δολοφονικά πογκρόμ εναντίον τους για να «ξεβρομίσει ο τόπος»; Όσοι αρνούνται να πληρώσουν το χαράτσι αντιστεκόμενοι στην υποβάθμιση της ζωής τους ή οι δημοσιογράφοι οι οποίοι τους παρουσιάζουν ως τζαμπαζήδες και επιβλαβείς για την εθνική οικονομία; Όσοι θέλουν να ζήσουν ή αυτοί που προσπαθούν να τους πείσουν ότι αρκεί να επιβιώσουν; Όσοι διαδηλώνουν ενάντια στα μεταλλεία χρυσού τις Σκουριές ή όσοι ξεπουλάν τα πάντα με σκοπό το κέρδος τους; Οι εργολαβικοί του Α.Π.Θ. που αγωνίζονταν για να πάψουν να δουλεύουν υπό αυτό το καθεστώς ή οι πρυτάνεις, καθηγητές και τα τσιράκια τους που τους λασπολογούσαν, αφού βεβαίως είχαν τσεπώσει τις μίζες από τις εργολαβίες; Όσοι απαντάνε στην αστυνομική βία και την κρατική καταστολή ή οι μπάτσοι που τριγυρνάνε ανενόχλητοι, θεωρούν την πόλη τσιφλίκι τους και διακινούν ναρκωτικά(βλ. Το κύκλωμα διακίνησης που εξαρθρώθηκε που συμμετείχαν ηγετικά στελέχη της ελ.ας); Για εμάς η ανομία είναι άλλη μια έννοια που «εφηύρε» το κράτος για να συνεχίσει την επίθεσή του σε όσους αρνούνται να σκύψουν το κεφάλι και να συναινέσουν με τις επιταγές του. Κανένας δεν μπορεί να βαφτίσει τις καταλήψεις και τους κοινωνικούς αγώνες άνομους ή παράνομους. Είναι απλά αναγκαίοι.
Απέναντι, λοιπόν, στην υποτίμηση των ζωών μας και την κατάργηση κάθε δικαιώματος ελευθερίας, επιλέγουμε να συμμετέχουμε στους συλλογικούς κοινωνικούς αγώνες και να υπερασπιζόμαστε τις δομές, τις διαδικασίες και διεκδικήσεις αυτών, όπως είναι οι καταλήψεις (πχ. φοιτητικές κινητοποιήσεις του Σεπτέμβρη 2011), οι απεργίες (πχ. των απλήρωτων εργολαβικών υπαλλήλων του ΑΠΘ) και η κάθε συλλογική αντίσταση σε κάθε μορφής καταπίεσης. Γιατί οι καταλήψεις δεν είναι μόνο τα ντουβάρια και οι τέσσερις τοίχοι. Είναι οι ιδέες, οι σχέσεις και οι δράσεις οι οποίες δεν θα χαθούν και πάντα θα «απειλούν» τα προστάγματα των από τα πάνω και την σιωπή του κόσμου. Για αυτόν τον λόγο δηλώνουμε έμπρακτα αλληλέγγυοι σε κάθε κοινωνικό χώρο αντίστασης και σε όποιον/α έχει γευτεί την καταστολή επειδή αγωνίζεται για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια όλων μας.
Οι καταλήψεις, οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι και τα πολιτικά στέκια είναι δομές των κοινωνικών αγώνων και σαν αυτές θα τους υπερασπιστούμε.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΤΑ ΣΤΕΚΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗ Villa Amalias, στον 98 FM,
ΣΤΑ ΣΤΕΚΙΑ ΤΗΣ ΑΣΣΟΕ,
ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ
Αυτόνομο σχήμα βιολογικού