ΤΟ ΠΑΝΕΠΗΣΤΗΜΙΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ, ΔΕΝ ΜΑΣ ΧΩΡΑΕΙ

ΤΟ ΠΑΝΕΠΗΣΤΗΜΙΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ, ΔΕΝ ΜΑΣ ΧΩΡΑΕΙ

     Ξεκινώντας το νέο εξάμηνο, όλα μοιάζουν να βαίνουν καλώς . Τα μαθήματα γίνονται κανονικά, τα εργαστήρια έχουν μπει στο καθημερινό μας πρόγραμμα και σύντομα θα αρχίσουμε να παραλαμβάνουμε τα συγγράμματα μας .Όλα αυτά δημιουργούν μια εικόνα ενός λειτουργικού πανεπιστημίου όπου όλα είναι στη θέση τους  και επικρατεί –επιφανειακά- η ομαλότητα.  Πορευόμενος-η  με αυτήν την ψευδαίσθηση τι είσαι διατεθειμένος να υποστείς  για να αποκτήσεις το πολυπόθητο πτυχίο?

Πανεπιστήμιο  Α.Ε.

    Τα τελευταία χρόνια διανύουμε μία περίοδο ‘’αλλαγών’’ και μεταρρυθμίσεων τόσο στο πανεπιστήμιο αλλά και στους χώρους εργασίας. Η γενικευμένη αυτή επίθεση που εξαπολύεται από κράτος και κεφάλαιο με σκοπό το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης (προς όφελος τους βέβαια) έχει σκοπό να κάνει ξεκάθαρο στο σύγχρονο φοιτητή πως θέλουν ένα πανεπιστήμιο μηχανή παρασκευής εξειδικευμένων και στείρων επιστημόνων, που θα μπορούν να εναρμονιστούν αβίαστα στο εργασιακό τους περιβάλλον (χωρίς βέβαια να εξασφαλίζεται η εργασία). Συγκεκριμένα, για να επιτευχθεί εύκολα αυτό, συνεχίζουν να πετάνε κόσμο έξω από τα πανεπιστήμια, μειώνοντας το όριο φοίτησης στα ν+2 χρόνια και διαγράφοντας τους <<αιώνιους>>. Η προσπάθειά τους αυτή κορυφώνεται με  πρυτάνεις και μεγαλοκαθηγητάδες να ορίζουν το δόγμα του <<σκάσε και κοίτα τη δουλειά σου>> διοργανώνοντας ημερίδες-εκτρώματα όπως <<πώς να γίνεις ο ηγέτης του αύριο>> (με πρωτοκλασάτους ομιλητές από την Άλφα Μπανκ).Στο χώρο της εργασίας έρχονται να συμπληρώσουν τις επιθέσεις τους με μαζικές απολύσεις, εργοδοτική τρομοκρατία, ιδιωτικοποιήσεις και διάλυση του κοινωνικού κράτους. Ως αποτέλεσμα αυτών, η λέσχη του ΑΠΘ έχει περάσει στα χέρια ιδιωτικής εταιρείας αυξάνοντας τις απολύσεις των εργαζομένων, και η οποία αποφασίζει για το ποιος, πόσο και τί θα τρώμε, με μοναδικό κριτήριο το κέρδος. Οι πανεπιστημιακές αρχές δε διστάζουν να υπερασπίζονται ανοιχτά το κέρδος του εργολάβου στέλνοντας μαζικά μέιλ καταδικασμού δράσεων ομάδων που θέλουν τη λέσχη ανοιχτή για όλους και όλες μας. Ο έλεγχος έχει ενταθεί με την παρουσία σεκιούριτι, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει η δυνατότητα πρόσβασης σε κανέναν που να μην έχει πάσο. Αποκλείονται έτσι άλλες ομάδες ατόμων που έχουν ανάγκη δωρεάν σίτισης (άνεργοι, εργάτες, μετανάστες), με αποτέλεσμα ο άλλοτε κοινωνικός χαρακτήρας της λέσχης να έχει εξαφανιστεί. Η γενικότερη αδιαφορία μας για αυτό το θέμα δίνει το πάτημα για την εφαρμογή ισχυρότερων μέτρων. Εξ’αιτίας της αδράνειας αυτής, η επιβολή αντίτιμου σε όλους τους σιτιζόμενους, έχει ήδη γίνει πραγματικότητα στα περισσότερα πανεπιστήμια. Ακόμα ένα κεκτημένο το οποίο προσπαθούν να ανατρέψουν είναι το δικαίωμα σε δωρεάν συγγράμματα. Για κάθε μάθημα διανέμεται δωρεάν ένας μόνο τόμος και η απόκτηση του ενδεχόμενου δεύτερου τόμου επιβάλλει την οικονομική επιβάρυνση του κάθε φοιτητή, όπως και  η εκτύπωση των σημειώσεων καθηγητών αφού υπάρχουν μόνο σε ηλεκτρονική μορφή. Έτσι, σιγά σιγά ολοκληρώνεται η μετακύληση του κόστους φοίτησης εξ ολοκλήρου στις πλάτες των φοιτητών

Άδειο Πανεπιστήμιο Γεμάτες Τσέπες

     Το πανεπιστήμιο απαξιώνεται κάθε μέρα όλο και πιο πολύ και η ελεύθερη έκφραση φιμώνεται και καταστέλλεται  σε όλες τις μορφές της (σβήσιμο συνθημάτων ,καταστολή σε αυτοοργανωμένους  χώρους και ομάδες) με πιο πρόσφατο παράδειγμα την αποστολή κλιμάκιου του ΣΔΟΕ στο στέκι στο βιολογικό. Επίσης πρυτάνεις, κοσμήτορες και καθηγητές πασχίζουν να προβάλλουν την εικόνα ενός πανεπιστημίου που ανταποκρίνεται στα ευρωπαϊκά πρότυπα για να κερδίσουν πόντους στην αξιολόγηση και να τονώσουν το κύρος του πανεπιστημίου, στην πραγματικότητα αδιαφορούν και παραβλέπουν πρακτικά ζητήματα λειτουργίας του κτιρίου (χαλασμένο ασανσέρ, βρώμικες τουαλέτες, επικίνδυνη διαχείριση χημικών αποβλήτων) καταδεικνύοντας την υποκρισία τους. Το πανεπιστήμιο που οραματίζονται βαφτίζει οποιονδήποτε έρχεται σε αυτό εκτός εκπαιδευτικής διαδικασίας, ξένο! Έτσι παραμένει κλειστό τις ώρες εκτός μαθήματος, επανήλθαν τα κλειδώματα με αποτέλεσμα να μετατρέπεται σε πεδίο διάδοσης στείρας γνώσης, όπου δε χωράνε κοινωνικοπολιτικοί αγώνες και ελεύθερη έκφραση. Το πανεπιστημιακό άσυλο δεν υφίσταται πλέον, επιτρέποντας τους μπάτσους να κυκλοφορούν ανενόχλητοι  στην πανεπιστημιούπολη, με αφορμή την (καθόλου τυχαία) γκετοποίηση χώρων μέσα στο πανεπιστήμιο ή τους κοινωνικούς αγώνες που λαμβάνουν χώρα σε αυτό.  Η εντατικοποίηση αυτή των σπουδών (μαθήματα αλυσίδες, προαπαιτούμενα, αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών) και της εργασίας, το αδιάκοπο κυνήγι πιστωτικών μονάδων, οι διαγραφές, οι απολύσεις εργαζομένων, η κατάργηση της φοιτητικής μέριμνας και η αύξηση του κόστους ζωής, η κατάργηση του ασύλου, τα κλειδώματα αιθουσών, οι εκκενώσεις πολιτικών στεκιών, η αστυνόμευση, αποτελούν πτυχές της συνολικής καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Στοχεύουν έτσι στη δημιουργία ενός αυταρχικού πλήρως αποστειρωμένου πανεπιστημίου, καθαρά για ακαδημαϊκούς σκοπούς καταστέλλοντας οποιαδήποτε αγωνιστική διάθεση. Το νέο αυτό μοντέλο εκπαίδευσης προωθεί τις ατομικές λύσεις, εγκλωβίζει το φοιτητή στο μικρόκοσμό του, επιβάλλει τον ανταγωνισμό και τη βαθμοθηρία σε ένα ανελέητο κυνήγι πιστωτικών μονάδων, σαμποτάροντας κάθε  συλλογική προσπάθεια αντιμετώπισης των κοινών μας προβλημάτων.

        Στην προσπάθειά μας να ξανακάνουμε το πανεπιστήμιο ένα χώρο προσιτό εκτός των  συνηθισμένων ωραρίων του και των μαθημάτων/εργαστηρίων τα αυτόνομα σχήματα διοργανώνουν ένα φεστιβάλ με δράσεις σε χώρους του πανεπιστημίου με στόχο να παραμείνει ανοιχτό, από εμάς για εμάς και να αποτελέσει πεδίο διάδοσης και ανταλλαγής ιδεών .

  Πρώτη φορά Αριστερά?

      Φυσικά αντιλαμβανόμαστε πολύ καθαρά ότι η υποτίμηση του πανεπιστημίου και η καταστολή της ελεύθερης έκφρασης και δράσης που λαμβάνει χώρα σ’αυτό είναι κομμάτι της γενικότερης υποτίμησης των ζωών μας και του εκφασισμού της κοινωνίας. Διανύσαμε τους πρώτους μήνες μετά την εκλογή -για πρώτη φορά- αριστερής κυβέρνησης στην ελλάδα. Κι ενώ πολλοί βλέπουν στο πρόσωπο της νέας κυβέρνησης τον από μηχανής θεό ο οποίος θα λύσει μαγικά τα προβλήματα, τα φασιστικά στρατοπεδα συγκέντρωσης μεταναστών συνεχίζουν να υπάρχουν.  Ας μην ξεχνάμε ότι το κράτος, με την εξουσία που έχει, χαρακτηρίζει ανθρώπους παράνομους και τους στοιβάζει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης εκμηδενίζοντας την ανθρώπινη υπόστασή τους, χωρίζοντάς τους από τους δικούς τους και κατακρατώντας τους παρά τη θέληση τους υπό άθλιες συνθήκες, με μόνο τους ‘έγκλημα’ την αναζήτηση δουλειάς, πολιτικού άσυλου και τη δυνατότητα διαμόρφωσης της δικής τους ζωής. Επιπλέον βιώνουμε σήμερα το καθεστώς  εγκλεισμού των πολιτικών κρατουμένων σε πτέρυγες τύπου Γ με <<ειδικές>> συνθήκες κράτησης ,έναν μηχανισμό ελέγχου και τρομοκρατίας, όπου απομονώνεται κάθε αντιστασιακό στοιχείο από το προσκήνιο. Από την πλευρά μας θεωρούμε ότι αυτή η λογική της ανάθεσης φέρνει μόνο αρνητικά αποτελέσματα στην κοινωνία και εμποδίζει τους αγώνες εντός και εκτός του πανεπιστημίου. Δεν επαναπαυόμαστε και δεν αφήνουμε καμία κυβέρνηση να αποπροσανατολίσει να ελέγξει και να μπλοκάρει τη δράση μας. Επιλέγουμε τον αδιαμεσολάβητο, αντιιεραρχικό και αυτοοργανωμένο δρόμο, παλεύοντας να κρατηθούν ζωντανά όλα αυτά που μας κάνουν να νιώθουμε ζωντανοί

  Δεν θα αφήσουμε το πανεπιστήμιο στα χέρια πρυτάνεων, μπάτσων, εταιριών και  των εκπροσώπων τους, αλλά θα είμαστε εμπόδιο στα ‘μεγαλοεπίβολα οραματά’ τους .

      

Αυτόνομο σχήμα βιολογικού

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *