Τις τελευταίες εβδομάδες, το κράτος εξαπολύει ολομέτωπη επίθεση στον κοινωνικό ιστό της χώρας και σε κάθε έκφανση της καθημερινής ζωής.  Μέσα στο πλαίσιο αυτό και σε συνδυασμό με την έντονη καταστολή προς οποιαδήποτε ‘’εστία ανομίας’’, στις  20-12-12 ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις εισβάλλουν στην ιστορική κατάληψη Villa Amalias και την εκκενώνουν. Στις 28-12-12 κάνουν έφοδο στον πανεπιστημιακό χώρο της ΑΣΟΕΕ, μπαίνουν στα πολιτικά στέκια και κατάσχουν το σύνολο του εξοπλισμού του αυτοοργανωμένου ραδιοφωνικού σταθμού  98FM που στεγαζόταν στο κτήριο. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, στις 9-1-13 μετά την ανακατάληψη της Villa Amalias  από συντρόφους/ισσες πραγματοποιείται εκ νέου επέμβαση της ΕΛ.ΑΣ. , και των ΕΚΑΜ αυτή την φορά,  στην κατάληψη με χρήση χημικών, την εκκενώνουν ξανά, συλλαμβάνουν 93 ατόμα που βρίσκονταν μέσα και προσάγουν τους αλληλέγγους που είχαν προβεί σε κατάληψη των γραφείων της ΔΗΜΑΡ . Την ίδια μέρα το μεσημέρι εκκενώνουν και την κατάληψη Σκαραμαγκά και συλλαμβάνουν 8 άτομα. Continue reading →

Τα σκουπίδια δεν χωράνε πλέον κάτω από το χαλί. Από 20/9 οι 650 εργαζόμενοι του Α.Π.Θ. που υπόκεινται σε εργολαβικό καθεστώς απεργούν και έχουν προχωρήσει σε κατάληψη του κτιρίου διοίκησης του Αριστοτελείου εδώ και 74 μέρες, διεκδικώντας τα δεδουλευμένα τους (καθώς είναι απλήρωτοι τους τελευταίους τέσσερις μήνες), και την κατάργηση του εργολαβικού καθεστώτος στο Α.Π.Θ. Ήδη έχουν απολυθεί 52 εργαζόμενοι της τεχνικής υπηρεσίας και ακόμα 316 εργαζόμενοι στον καθαρισμό. Αυτό σημαίνει ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι, αν δεν ικανοποιηθεί το αίτημα τους για άμεση πρόσληψη τους από το πανεπιστήμιο, θα βρεθούν στο δρόμο.

Θεωρούμε τον αγώνα δίκαιο και αναγκαίο πάνω από όλα, γιατί σε αυτόν βλέπουμε τους εαυτούς μας σαν μελλοντικούς εργαζόμενους-ανέργους εκμεταλλευόμενους σύμφωνα με τα γούστα του κάθε εργοδότη. Αφού λοιπόν η υποβάθμιση των ζωών μας είναι κοινή συνεπώς κοινός είναι κι ο αγώνας μας. Η αντίστοιχη επίθεση τόσο στους φοιτητές όσο και στο δημόσιο χαρακτήρα του πανεπιστημίου είναι οι περικοπές των συγγραμμάτων, της δωρεάν σίτισης και στέγασης και γενικότερα η αύξηση του κόστους φοίτησης. Continue reading →

Για τα γεγονότα της 17/11/2012 στο Α.Π.Θ.

Μέσα στην γενικότερη πολιτική και κοινωνική κατάσταση των τελευταίων μηνών, με την όλο και μεγαλύτερη εξαθλίωση κομματιών της κοινωνίας και την εντεινόμενη επίθεση κράτους και αφεντικών στα κεκτημένα των αγώνων, η πορεία της 17/11 υπήρξε μία ακόμη αφορμή να βγει ο κόσμος στον δρόμο και να δείξει την εναντίωσή του σε αυτούς που τον καταπιέζουν. Η πορεία των περίπου 20.000 ατόμων κάθε άλλο παρά επετειακή ήταν, καθώς σήμερα η επίθεση που βιώνουμε σε όλα τα επίπεδα είναι υπαρκτή και όλο και πιο έντονη.

Όπως γνωρίζουμε, εδώ και 2 μήνες περίπου 650 εργολαβικοί εργαζόμενοι του Α.Π.Θ. απεργούν. Έχοντας καταλάβει το κτήριο της πρυτανείας απαιτούν εκτός από τα δεδουλευμένα τους, μόνιμη και σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς, χωρίς εργολάβους και μεσάζοντες. Πολλοί/ες από εμάς, από την πρώτη στιγμή σταθήκαμε αλληλέγγυοι/ες στον αγώνα τους. Έτσι το βράδυ στις 17/11 μετά την πορεία πολλοί φοιτητές μαζί με εργολαβικούς εργαζόμενους, επιλέξαμε να συγκεντρωθούμε έξω από το κτήριο της πρυτανείας για να προστατεύσουμε την απεργία από οποιαδήποτε άμεση ή έμμεση επίθεση θα μπορούσε να δεχτεί. Την ίδια στιγμή, κόσμος που δεν συμμετέχει στους αγώνες και δεν έχει σχέση με τις πολιτικές διαδικασίες αυτών επιτίθεται σε μια από τις εισόδους της ΔΕΘ με αποτέλεσμα την εισβολή των μπάτσων στο Α.Π.Θ. Η πρόθεση των μπάτσων να στραφούν προς την πρυτανεία, τους απεργούς εργολαβικούς και τον κόσμο που συγκεντρώθηκε εκεί, ήταν σαφής. Έτσι, μετά από σύγκρουση συλλαμβάνουν και χτυπούν βίαια στον χώρο του πανεπιστημίου, μετά από πολλά χρόνια, 16 συναγωνιστές 3 εκ των οποίων κατέληξαν στο νοσοκομείο. Continue reading →

 Πόσα ακόμα σημάδια χρειαζόμαστε για να πιστέψουμε ότι βρισκόμαστε εν μέσω μιας επίθεσης. Με μια έντονη καπιταλιστική αναδιάρθρωση εις το όνομα της κρίσης, στην αγωνιώδη προσπάθεια του κεφαλαίου να ξεπεράσει τα αδιέξοδα που έχει το ίδιο δημιουργήσει και να αποκαταστήσει την κερδοφορία του. Ενσαρκώνεται οικονομικά με μια συνεχή επίθεση στην κοινωνία με τη μορφή μνημονίων, νόμων και νέων μέτρων που οξύνουν τις κοινωνικές διαφορές και την καταπίεση. Πλέον γίνονται ακόμη πιο εμφανείς οι περιφράξεις σε υγεία, παιδεία, κοινωνικά αγαθά και κεκτημένα αγώνων.

Όμως, απέναντι σε αυτή την επίθεση όλο και περισσότερα κοινωνικά κομμάτια οργανώνονται και αντιστέκονται αντιλαμβανόμενοι ότι αυτές οι συνθήκες οδηγούν στην περαιτέρω υποτίμηση των ζωών τους. Δημιουργούν δομές και διαδικασίες αγώνα για να αντισταθούν σε αυτές τις επιθέσεις. Εδώ έρχεται και παρεμβαίνει το κράτος (με τη βοήθεια του παρακράτους) να καταστείλει κάθε μορφή αντίστασης. Επιθέσεις σε πορείες, συγκεντρώσεις, ελεύθερους κοινωνικούς χώρους με τη ¨θεαματική¨ συμβολή των κατασταλτικών μηχανισμών(αστυνομία και μμε ) είναι λίγο-πολύ γνωστά σε όλους. Αυτό που ίσως ξαφνιάζει είναι η φανερή πλέον συνεργασία κράτους-παρακράτους για την καλλιέργεια του φόβου, όξυνση των κοινωνικών διαχωρισμών και την περεταίρω καταστολή μορφών και εστιών αντίστασης. Continue reading →