Πόσα ακόμα σημάδια χρειαζόμαστε για να πιστέψουμε ότι βρισκόμαστε εν μέσω μιας επίθεσης. Με μια έντονη καπιταλιστική αναδιάρθρωση εις το όνομα της κρίσης, στην αγωνιώδη προσπάθεια του κεφαλαίου να ξεπεράσει τα αδιέξοδα που έχει το ίδιο δημιουργήσει και να αποκαταστήσει την κερδοφορία του. Ενσαρκώνεται οικονομικά με μια συνεχή επίθεση στην κοινωνία με τη μορφή μνημονίων, νόμων και νέων μέτρων που οξύνουν τις κοινωνικές διαφορές και την καταπίεση. Πλέον γίνονται ακόμη πιο εμφανείς οι περιφράξεις σε υγεία, παιδεία, κοινωνικά αγαθά και κεκτημένα αγώνων.

Όμως, απέναντι σε αυτή την επίθεση όλο και περισσότερα κοινωνικά κομμάτια οργανώνονται και αντιστέκονται αντιλαμβανόμενοι ότι αυτές οι συνθήκες οδηγούν στην περαιτέρω υποτίμηση των ζωών τους. Δημιουργούν δομές και διαδικασίες αγώνα για να αντισταθούν σε αυτές τις επιθέσεις. Εδώ έρχεται και παρεμβαίνει το κράτος (με τη βοήθεια του παρακράτους) να καταστείλει κάθε μορφή αντίστασης. Επιθέσεις σε πορείες, συγκεντρώσεις, ελεύθερους κοινωνικούς χώρους με τη ¨θεαματική¨ συμβολή των κατασταλτικών μηχανισμών(αστυνομία και μμε ) είναι λίγο-πολύ γνωστά σε όλους. Αυτό που ίσως ξαφνιάζει είναι η φανερή πλέον συνεργασία κράτους-παρακράτους για την καλλιέργεια του φόβου, όξυνση των κοινωνικών διαχωρισμών και την περεταίρω καταστολή μορφών και εστιών αντίστασης. Continue reading →