“Αυτονομία σημαίνει η πολιτική πράξη κατά οποία μια κοινωνία δημιουργεί τους δικούς της νόμους και θεσμούς” (Κ. Καστοριάδης).

Αντίθετα, η κοινωνία στην οποία ζούμε έχει σαν κυρίαρχο πολιτικό και κοινωνικό σύστημα τον καπιταλισμό, ο οποίος επιδιώκει τη νομιμοποίηση των κανόνων και των θεσμών του μέσω της λογικής, αφού πρώτα την έχει κατασκευάσει κομμένη και ραμμένη στα συμφέροντα των αφεντικών και  του κεφαλαίου. Αυτή, αντανακλάται σε κάθε πτυχή της κοινωνίας και ιδιαίτερα στις συγκυρίες και τις καταστάσεις που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια. Ξεκινάει από την οργάνωση της κοινωνίας σε κράτος, που με τους ιεραρχικούς και εξουσιαστικούς θεσμούς που το ορίζουν,οδηγεί στις σχέσεις εκμετάλλευσης. Ως εκμετάλλευση, αντιλαμβανόμαστε τόσο την οικονομική, η οποία διέπεται από τις εμπορευματικές σχέσεις  και την υπεραξία που παράγουμε  για λογαριασμό του κεφαλαίου και των αφεντικών, όσο και την ”ηθική εκμετάλλευση” που υπάρχει στις σχέσεις των ανθρώπων και πηγάζει από τα κυρίαρχα κοινωνικά πρότυπα όπως για παράδειγμα οι σχέσεις καθηγητή – μαθητή, γονέα – παιδιού, άνδρα – γυναίκας.

Για να συνεχίζει να αναπαράγεται και να συντηρείται ο καπιταλισμός έχει αναπτύξει μία σειρά από αμυντικούς μηχανισμούς, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την οικονομική κρίση. Θρησκεία, ρατσισμός, εθνικισμός αποτελούν μερικούς ακόμη μηχανισμούς για την διασφάλιση της σωστής λειτουργίας του συστήματος παραπλανώντας τους ανθρώπους να στρέψουν τους προβληματισμούς και την αντίδρασή τους σε λάθος μονοπάτια. Τα Μ.Μ.Ε, που αποτελούν τη βιτρίνα και τη φωνή της εξουσίας και των αφεντικών, χειραγωγούν την κοινή γνώμη και διαμορφώνουν συνειδήσεις. Η κρατική καταστολή μέσω της αστυνομίας και του παρακράτους έρχεται να συμπληρώσει τα παραπάνω και να πνίξει κάθε μορφή αντίστασης. Σε ένα γενικότερο πλαίσιο, η έννοια της αυτονομίας εναντιώνεται σε κάθε μορφή εξουσίας που αναπτύσσεται μεταξύ αδύναμων και ισχυρών, καταπιεσμένων και καταπιεστών και σε κάθε λογική επιβολής και κυριαρχίας του ενός προς τον άλλο.

Ζώντας σε αυτό το περιβάλλον, φοιτώντας σε μία σχολή η οποία προάγει την επιστήμη όχι σύμφωνα με τις ανάγκες του ανθρώπου και του συνόλου, αλλά με κριτήριο το κέρδος και αντιλαμβανόμενοι τους εαυτούς μας σαν ενεργό κομμάτι της κοινωνίας, νιώθουμε το χρέος να αντισταθούμε και να διεκδικήσουμε. Να αντισταθούμε σε ότι μας καταπιέζει ατομικά και συλλογικά. Να διεκδικήσουμε όχι μόνο την ανατροπή αυτών αλλά και τη δόμηση μιας διαφορετικής κοινωνίας.

Ο χώρος που αποφασίζουμε να κινηθούμε είναι αυτός της αυτονομίας, η οποία θέλουμε να είναι παρούσα σε κάθε στιγμή της καθημερινότητας και της κοινωνικής ζωής, στις διαδικασίες εκπαίδευσης και στην εργασία. Η έννοια της μπορεί να συνοψιστεί στο τρίπτυχο Αντίσταση – Αυτοοργάνωση – Αλληλεγγύη. Απέναντι στους εξουσιαστικούς θεσμούς και στις εκμεταλλευτικές σχέσεις προτάσσουμε την αντίσταση, απέναντι στον ατομικισμό, την αλληλεγγύη σε όλα τα καταπιεζόμενα κομμάτια της κοινωνίας,  και ενάντια στον κατεστημένο τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας ,την αυτοοργάνωση σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Αντιμετωπίζουμε το πανεπιστήμιο ως ένα προσωρινό χώρο που δραστηριοποιούμαστε και κινούμαστε, χωρίς να είμαστε ξεκομμένοι από την κοινωνία, παραμένοντας ένα ενεργό κομμάτι της, στην οποία οι ρόλοι που έχουμε ήδη αποκτήσει και θα αποκτήσουμε αλλάζουν. Επειδή προωθούμε και προτάσσουμε τη συμμετοχή σε συλλογικές διαδικασίες, για το λόγο αυτό προχωράμε στη δημιουργία αυτόνομου σχήματος.

Όσον αφορά τη δομή, θέλουμε η λειτουργία του αυτόνομου σχήματος να συμβαδίζει με τα προτάγματα και τις ιδέες μας. Η βασική δομή λήψης αποφάσεων είναι συνέλευση του σχήματος, χαρακτηριστικά της οποίας είναι οι οριζόντιες δομές, δηλαδή ο λόγος όλων μετράει εξίσου και απορρίπτουμε την ιεραρχία και τις ιεραρχικές τάσεις. Έτσι, οι αποφάσεις λαμβάνονται με συνδιαμόρφωση και όχι με ψηφοφορία, μην επιτρέποντας στην πλειοψηφία να καπελώσει την μειοψηφία. Αυτό στο οποίο βασιζόμαστε ώστε να αποτελεί το σχήμα ένα ζωντανό χώρο έκφρασης και ζύμωσης είναι η αυτοδιάθεση του καθενός/καθεμιάς που συμμετέχει. Επομένως, σκοπεύουμε η δράση μας να είναι αντίστοιχη του λόγου μας αλλά και το αντίθετο.

Αποφασίζοντας να δρούμε αυτόνομα, δρούμε εντελώς ανεξάρτητα και από κομματικούς φορείς και μηχανισμούς. Αυτό που θέλουμε είναι ο καθένας να έχει ενεργό ρόλο, να είναι πρωταγωνιστής στα κοινωνικά τεκταινόμενα και να αποφασίζει ο ίδιος για τα ζητήματα που τον αφορούν και επίσης να διεκδικεί χωρίς να εξαρτάται από ηγεσίες και αντιπροσώπους. Με τον τρόπο αυτό, εναντιωνόμαστε στη διαμεσολάβηση και καπήλευση των αγώνων από κομματικούς/παραταξιακούς φορείς και τη λογική της ανάθεσης που προωθούν. Επομένως, δεν συμμετέχουμε και τασσόμαστε ενάντια στο θεσμό των εκλογών, καθώς θεωρούμε ότι είναι η ύψιστη μορφή της διαμεσολάβησης, της αντιπροσώπευσης, της ανάθεσης και της επανάπαυσης του ατόμου, καθώς οι αποφάσεις που θα καθορίσουν τη ζωή του εναποτίθενται στον εκλεγμένο του αντιπρόσωπο.

Έχοντας απορρίψει τη διαδικασία των εκλογών και τα Δ.Σ ,ως ένα συγκεντρωτικό όργανο που δεν αντιπροσωπεύει τις διαθέσεις του συλλόγου ,θεωρούμε τη γενική συνέλευση το ανώτατο όργανο λήψης αποφάσεων του συλλόγου φοιτητών. Η Γ.Σ. δίνει τη δυνατότητα έκφρασης, προβληματισμού, επικοινωνίας και ο καθένας μπορεί να συμμετέχει ισότιμα και ενεργά, συζητώντας για τα ζητήματα που αφορούν τη σχολή μας αλλά ευρύτερα την κοινωνία.

Όμως τη μορφή που έχει σήμερα την αντιμετωπίζουμε κριτικά καθώς εντοπίζουμε προβλήματα που προέρχονται κυρίως από την προώθηση κομματικών και παραταξιακών γραμμών και τη λογική της ανάθεσης.

Επίσης η στάση μας για το θεσμό του πανεπιστημίου και της εκπαίδευσης ευρύτερα, υπαγορεύεται από τον ρόλο που θεωρούμε ότι επιτελεί. Η ιδέα ότι η επιστήμη πηγάζει από τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου και η γνώσεις χρησιμοποιούνται για ”το καλό της ανθρωπότητας” έχει καταρρεύσει για μας προ πολλού. Αντίθετα, το πανεπιστήμιο παράγει κατευθυνόμενη γνώση και ανάλογο εργατικό δυναμικό που θα μπορεί να την διαχειριστεί, με βάση τις ανάγκες του κεφαλαίου και των αγορών με κριτήριο το κέρδος.

Αναγνωρίζουμε ότι ο ρόλος μας ως φοιτητές δεν είναι ένα ξεκομμένο κομμάτι  στην παρούσα κατάσταση και πως σε κάποιο βαθμό την αναπαράγουμε. Όμως θέλοντας να την αλλάξουμε, αντιστεκόμαστε και οργανωνόμαστε. Καλούμε σε συμμετοχή στο αυτόνομο σχήμα όσους φοιτητές νιώθουν την ανάγκη να αγωνιστούν και συμμερίζονται τους ίδιους προβληματισμούς  και τα ίδια χαρακτηριστικά.

Σταθερή συνέλευση του σχήματος γίνεται κάθε

Τετάρτη στις 16.00 στο Στέκι στο Βιολογικό

 αυτόνομο σχήμα στο Βιολογικό